Renovatie Stadshuis, Doetinchem

Hoe een somber bastion licht en uitnodigend werd

Interview: Kor Zijnstra - I'M Architecten

Het laatste puzzelstukje na het samengaan van de gemeenten Wehl en Doetinchem is gelegd. Na anderhalf jaar renovatie is onlangs het vernieuwde stadhuis aan het centrale stadsplein in Doetinchem geopend. Een donker, somber bastion werd een licht, uitnodigend, ruim en duurzaam gebouw dat twee keer zoveel mensen huisvest dan voorheen en tóch niet voller lijkt.

‘De verhouding tussen vloeroppervlak en leegte is naar hedendaagse maatstaven wat scheef’, begint projectarchitect Kor Zijnstra. ‘Zo’n grote centrale vide zouden we tegenwoordig niet meer bouwen, maar voor ons was al die ruimte een cadeautje. We troffen vóór de renovatie een gebouw aan waaraan al een hele tijd niets was gebeurd en waarin mensen kennelijk een bijrol speelden. Zo drong er maar heel weinig daglicht binnen en waren publieksfuncties ergens achteraf gehuisvest.’

Respect voor vormen

Dat moest radicaal anders, vonden Zijnstra en consorten. ‘De gemeente wilde graag flexibele plekken voor werk en overleg om alle medewerkers uit Wehl en Doetinchem te kunnen huisvesten. De entree voor burgers moest duidelijk zichtbaar naar de voorkant van het gebouw om een logische verbinding met het stadsplein te creëren. Openheid en duurzaamheid waren ook belangrijke voorwaarden.’ De architecten koppelden daaraan de toetreding van veel daglicht, het (her)gebruik van karakteristieke elementen, respect voor de cilindervormen en vierkanten in het interieur en duurzame ingrepen. ‘Uit respect voor het gebouwaanzicht hebben we aan de binnenkant een goed isolerende extra gevel met een luchtspouw en schuiframen geplaatst. De opgevangen warmte verwarmt de raadzaal.’

Strak grid

Ook de rondlopende trap, de cilindervormige raadzaal en het zicht op de open verdiepingen in de centrale hal bleven. Materialen in het interieur werden waar mogelijk hergebruikt; zo keerde de houten plafondbekleding in de hal terug op de cilinder en werden lichtarmaturen hergebruikt. Plafonds gingen van donker naar licht en werk- en overlegplekken werden zo veel mogelijk ‘open’ voor een ruimtelijk effect. De strategische toepassing van glas versterkt dat. ‘Een dichte wand staat altijd haaks op de gevel’, vertelt Kor Zijnstra. ‘Wanden die parallel aan de gevel lopen, zijn per definitie van glas. Zo is een strak grid ontstaan dat zo veel mogelijk daglicht toelaat. Na enkele maanden gebruik blijkt het allemaal goed uit te pakken. Geen luxe of overdaad, maar wel een licht, aangenaam en overzichtelijk stadhuis waarin beeldbepalende elementen herkenbaar blijven – en de gebruikers zijn er blij mee.’