De Regentesse

Niet zo streng als het lijkt

Interview: Pero Puljiz - de Architekten Cie

Huizen heeft er een blikvanger bij. Waar voorheen een theater, de oude bibliotheek en de aula van een scholengemeenschap stonden, zijn drie woontorens en een ‘terrasgebouw’ met in totaal 147 appartementen gebouwd. Het complex herbergt ook zorggerelateerde voorzieningen en een ondergrondse parkeergarage met een binnentuin erbovenop. De welluidende naam: ‘De Regentesse’.

Het complex is bedoeld voor 55-plussers. De woningen zijn levensloopbestendig; mede daarom zijn in het complex ook de nodige medische voorzieningen ondergebracht. Gezien vanaf de doorgaande weg ‘klimmen’ de gebouwen als het ware omhoog. Van een afstandje ogen ze nogal streng, met hun stringente afwisseling tussen horizontale en verticale lijnen, baksteen en beglazing. Wie dichterbij komt, ziet dat het met die strengheid uiteindelijk wel meevalt en dat eenvoud het hele complex kenmerkt. Het gekleurde patroon in de bakstenen gevel van de torens bijvoorbeeld zorgt voor ontspanning. ‘Het is geïnspireerd op trui-ontwerpen uit de jaren zeventig van de Italiaanse modeontwerper Missoni’, verklaart projectarchitect Pero Puljiz van de Architekten Cie. Uit Amsterdam, samen met collega Branimir Medić verantwoordelijk voor het ontwerp. ‘Ook het binnenterrein met zijn kronkelende paden en begroeiing vormt een aangename afwisseling.’

Wuivend riet

Toch zijn het volgens Pero Puljiz de balkons die uiteindelijk het beeld het meest bepalen. Of, zoals hij ze liever noemt, ‘loggia’s, verlengstukken van de woonkamer.’ In het terrasgebouw zijn ze ‘gewoon’ voorzien van matglazen borstweringen; in de torens zijn bijzonder frivole balkonhekken en balkons met glazen balkonafscheidingen toegepast. Puljiz: ‘Een probleem bij balkons is dat mensen er altijd dingen neerzetten die niet ten goede komen aan het ontwerp. Volledig transparante afscheidingen wilde ik daarom niet, ook omdat bewoners niet in de etalage moeten zitten. Onderweg naar huis kwamen een collega en ik langs een veld met wuivend riet. Dat vond ik iets typisch Nederlands en het viel me in dat we dat patroon best zouden kunnen gebruiken.’ Zo gezegd, zo gedaan: de hekken werden speciaal voor het project ontworpen en in China vervaardigd uit gegoten aluminium. Het zijn, besluit Pero Puljiz, ‘architectonisch spannende elementen in een complex dat eenvoud als uitgangspunt had.’